Een moeder is niet verplicht om huishoudelijk hulp te verlenen aan haar volwassen, gehandicapte zoon. Ondanks dat ze dichtbij elkaar wonen. Dit bepaalde de Centrale Raad van Beroep.
Mezzo is blij met deze uitspraak van de Centrale Raad van Beroep. Dit maakt nogmaals duidelijk dat mantelzorg niet af te dwingen is. Ook niet als het om een (volwassen) zoon gaat.
De rechtbank oordeelde dat de gemeente Etten-Leur er wel rekening mee mocht houden dat de moeder gebruikelijke zorg verleent, omdat zij samen een leefeenheid vormen. De Centrale Raad oordeelt echter anders. Want moeder en zoon wonen weliswaar dichtbij elkaar, maar wel ieder in een eigen appartement. Daarmee zijn moeder een zoon geen huisgenoot van elkaar en is er dan ook geen sprake van gebruikelijke zorg. Daarnaast kan er geen mantelzorg afgedwongen worden. Mantelzorg is per definitie vrijwillig.
Het kwam tot een rechtszaak, omdat de moeder het belangrijk vindt dat haar 23-jarige zoon de benodigde zorg krijgt en niet afhankelijk is van haar (mantel)zorg. De gemeente vond dat van de moeder mocht worden verwacht dat zij gebruikelijke zorg of mantelzorg biedt.
Gebruikelijke zorg is de normale dagelijkse zorg die partners of ouders en inwonende kinderen elkaar onderling bieden omdat ze als leefeenheid een gezamenlijk huishouden vormen.
In januari deed de Centrale Raad van Beroep een soortgelijke uitspraak in een proces in gemeente Etten-Leur over een uitwonende dochter en haar hulpbehoevende moeder.
Zie ook: Weigering pgb onterecht als uitwonend kind geen mantelzorg wil bieden
