Terug naar de oorspronkelijke bedoeling van de Wmo

'Tien jaar geleden was de eerste Wmo een antwoord op de vraag van wethouders om meer maatwerk te kunnen leveren. Zij zagen hoe hun inwoners verdwaalden in de bureaucratie van de zorg en soms ziek werden van het gevoel de greep op hun eigen leven te verliezen. De verzorgingsstaat was slechts in staat tot ‘one size fits all’, terwijl maatwerk nodig was.'

Gevolgen crisis

Twee jaar later brak een crisis uit met ongekende gevolgen voor de overheidsfinanciën. Voor gemeenten gingen de decentralisaties over een inclusieve samenleving waarin de overheid voorwaarden schept en steun biedt voor wie dat nodig heeft. Voor de rijksoverheid ging het vooral over een participatiesamenleving waar mensen meer zelf moeten doen. 'We zijn nu weer in betere tijden beland en het is de hoogste tijd om terug te gaan naar de oorspronkelijke bedoeling van de Wmo', aldus Jantine Kriens.

Nadruk op kwaliteit

De komende jaren moet de nadruk liggen op de kwaliteit van de uitvoering, vindt Kriens: 'Hoe maken we onze inwoners deel van de oplossing. Hoe organiseren we nieuwe verbindingen tussen mensen als dat niet vanzelfsprekend gaat. Hoe ver kunnen we gaan in informatie-uitwisseling, en hoe zorgen we ervoor dat Wmo-consulenten, schuldhulpverleners, huisartsen en al die andere professionals elkaar weten te vinden, zodat ze niet alleen breed kunnen kijken maar ook op alle levensgebieden kunnen handelen als dat nodig is.'

Risico op verkokering

Het spant er nu wel om of we de bedoeling vast kunnen blijven houden, want voor je het weet gaat ieder weer op zijn eigen eilandje zitten en is de verkokering lokaal minstens zo groot als die landelijk was, waarschuwt Kriens. 'Nu zoveel gemeenten weer tekorten hebben, wordt dat risico alleen maar groter omdat het dan weer een machtsstrijd om de schaarse middelen kan worden. Voordat je het weet zijn we vergeten dat de leefwereld van onze inwoners centraal staat en dat die oneindig veel facetten heeft.

Deel kennis en ervaring

Jantine Kriens vroeg de consulenten hun kennis en ervaring niet voor zichzelf houden, maar te delen met hun bestuurders: 'Bestuurskracht wordt steeds meer uitvoeringskracht en dat betekent dat wethouders en raadsleden graag horen wat jullie ervaren en hoe ze jullie kunnen ondersteunen. Wees als die olifant die aan een touwtje stond en dacht dat het een ketting was, tot hij door had dat hij alleen maar een stap vooruit hoefde te zetten om in volle kracht en omvang verder te kunnen gaan.'