Er bestaat in de jeugdhulp geen eenduidige definitie voor het begrip crisis en bestaande criteria voor het bepalen of een crisissituatie is, kunnen per gemeente verschillen. Daar waar gemeenten effectief samenwerken met het wijkteam en andere partners, vinden minder crisissituaties plaats.
Dat blijkt uit onderzoek naar de crisismeldingen in 2015. Het beoordelen van een crisismelding gebeurt op incidentniveau door een professionele afweging van de bij die crisismelding betrokken personen. Het landelijke beeld van het aantal crisissituaties is daardoor diffuus. Naast de aangeleverde cijfers over 2015, kwam het onderzoek er vooral door signalen die de brancheorganisaties Jeugdzorg Nederland en GGZ Nederland van hun leden ontvingen dat de toegang tot jeugdhulp nog niet goed geregeld is, waardoor het aantal crisissituaties stijgt.
Vanaf 1 januari 2015 zijn jeugdhulpaanbieders en gecertificeerde instellingen verplicht gegevens bij het Centraal Bureau voor Statistiek aan te leveren. Tweemaal per jaar worden deze gegevens gepubliceerd over het voorafgaande half jaar. De gegevenslevering over 2015 was samen met de ontvangen signalen voor het ABJ aanleiding geweest om een nader onderzoek naar toename crisismedingen en -plaatsingen voor jeugdhulp te laten uitvoeren.
Volgens de onderzoek is de onderzoeksvraag niet beantwoord, maar belicht. In de rapportage van het onderzoek staan een aantal conclusies, maar voor de werkelijke oorzaak is volgens de onderzoekers meer nodig dan hun verkennend onderzoek. Zij konden bijvoorbeeld geen relatie leggen tussen veranderde sociale omstandigheden in een gemeente en het in meer of mindere mate voorkomen van crisissituaties. De onderzoekers doen een aantal aanbevelingen, onder meer voor nader onderzoek bijvoorbeeld over de relatie tussen de samenstelling van het wijkteam en het voorkomen van crisissituaties.
