Volgens de Volkskrant van maandag 20 maart leidt verplichte screening door artsen tot valse verdenkingen op kindermishandeling. Zo bleek uit onderzoek van Schouten dat van elke 100 verdenkingen 92 onterecht zouden zijn. Wat is er aan de hand?
Professionals die met ouders en/of kinderen werken hebben de verantwoordelijkheid om de veiligheid van kinderen mee te wegen in de besluiten die zij nemen. Daarom is het van belang dat ze een inschatting maken van eventuele veiligheidsrisico’s. Het gewraakte instrument waarover gesproken wordt in het artikel, helpt dokters breed te kijken en alert te zijn op signalen die zouden kunnen duiden op kindermishandeling. Het is dus geen diagnostisch instrument maar een signaleringsinstrument.
Dat betekent dat een arts bij een eerste vermoeden van kindermishandeling de stappen van de Meldcode kindermishandeling en huiselijk geweld zou moeten volgen. Volgens deze stappen is overleg met Veilig Thuis, ter zake deskundige collega’s én ouders en kind van cruciaal belang om de signalen en vermoedens te kunnen duiden (stap 2 en stap 3 van de meldcode). Training en intervisie kunnen bijdragen aan de samenwerking tussen professionals en gezin én de kwaliteit van de besluitvorming bevorderen.
